samen

Hard schorsingsbeleid is contraproductief

Hard schorsingsbeleid is contraproductief

Het Vlaams ACV neemt met verbijstering kennis van het nog hardere schorsingsbeleid voor uitkeringsgerechtigde werkzoekenden dat minister Demir (N-VA) wil doorvoeren bovenop de geplande beperking van de werkloosheidsuitkering in de tijd op federaal niveau. De minister wil binnen het bestaande VDAB sanctiekader sneller inzetten op financiële sancties. Financiële sancties omvatten de tijdelijke of definitieve uitsluiting van de werkloosheidsuitkering. Specifiek waren er in Vlaanderen in 2023 al 10.032 tijdelijke schorsingen en 1.705 definitieve schorsingen van de uitkering.

Kwalitatieve begeleiding op maat

Op de krappe Vlaamse arbeidsmarkt zijn werkzoekenden vaak mensen met een medische of psychologische achtergrond. Ook oudere werkzoekenden en mensen met een migratie-achtergrond hebben het nog altijd heel moeilijk om werk te vinden. Deze mensen hebben in de eerste plaats nood aan een begeleiding op hun maat. Ze moeten intensief bijgestaan worden bij het afbouwen van drempels naar de arbeidsmarkt die ze ondervinden. Dat kan enkel door hen een doorgedreven begeleiding, opleiding en werk op maat aan te bieden. Door werkzoekenden hun uitkering af te nemen, zal net het tegendeel bereikt worden. Wie geschorst wordt, verdwijnt immers van de radar van de bemiddelingsdiensten. Ze worden de facto niet meer actief opgevolgd en begeleid in hun zoektocht naar werk. De kans dat geschorste werkzoekenden dan nog aan de slag geraken wordt wel heel klein.

Dit is dus een bijzonder contraproductieve maatregel om een hogere werkzaamheidsgraad te halen. Dat blijkt ook uit het onderzoek naar opvolging van zoekgedrag. Het is dus vooral van belang om geschorste werkzoekenden terug in begeleiding te krijgen en dan ook de uitkering terug te hervatten. Door een schorsing verliest een werkzoekende zijn inkomen. Dit verhoogt uiteraard het armoederisico. Wat de kansen op het vinden van werk nog meer vermindert. Het ACV is uitgesproken voorstander van een adequate begeleiding naar werk. Een goede, stabiele baan biedt immers perspectief op een beter inkomen, zorgt voor meer eigenwaarde en welbevinden en draagt positief bij aan de samenleving. Kern van de zaak is begeleiding, opleiding en werk op maat van de werkzoekende. Dat is waarop moet ingezet worden. En wel op een efficiëntere wijze dan de huidige praktijk : nog te vaak horen we van werkzoekenden dat ze terecht komen in een bemiddelingscarrousel die uiteindelijk tot niets leidt. Helaas wil de Vlaamse regering net op die doorgedreven en efficiënte begeleiding besparen : de VDAB moet het de komende jaren met minstens 10% minder middelen doen.

Vlaams ABVV tevreden over afschaffing verplichte gemeenschapsdienst

Dat dit systeem, ingevoerd door de vorige Vlaamse regering, zou falen, was van meet af aan duidelijk. Vlaams minister van Werk Zuhal Demir (N-VA) wijst op het gebrek aan plaatsen bij lokale besturen als reden voor de mislukking. Dat is slechts een deel van de verklaring. Vooraf werd de maatregel meermaals in twijfel getrokken door experts en door de resultaten van experimenten in het buitenland. Als vakbond hebben we dan ook herhaaldelijk publiekelijk tegen de gemeenschapsdienst geprotesteerd. « Werklozen verplichten om gratis te werken is niet alleen onrechtvaardig, het is ook slecht beleid » stelt Miranda Ulens, algemeen secretaris van het Vlaams ABVV. « Daarom voerden we de afgelopen jaren actie tegen deze maatregel. We zijn tevreden dat de Vlaamse regering deze conclusie nu deelt ».

Samenlevingsjobs als alternatief?
De minister kondigde een nieuw systeem aan : de samenlevingsjobs. Dit werd opgenomen in het regeerakkoord. De concrete modaliteiten, voorwaarden en budgetten hiervoor zijn nog onduidelijk. « Wij wachten het sociaal overleg af, maar ik kan nu al zeggen dat dit enkel bespreekbaar is als het effectief een verschil maakt voor de 65.000 langdurig werklozen in Vlaanderen om hen op weg te helpen naar een werkbare job » aldus Ulens. Het is tijd om de symboolstrijd en het politieke opbod in dit dossier te stoppen. « De minister wil deze legislatuur 80 miljoen euro besparen op het arbeidsmarktbeleid. Het is alleszins niet het moment voor een avontuurlijke of dure, louter symbolische pestmaatregel » concludeert Miranda Ulens.

De bedrijven responsabiliseren

Tegelijk moeten ook bedrijven geresponsabiliseerd worden. Wie schreeuwt om arbeidskrachten, moet op de huidige krappe arbeidsmarkt iedereen een kans durven geven. Enkel werkzoekenden hard aanpakken gaat aan deze gedeelde verantwoordelijkheid voorbij.

Partager cet article

Facebook
Twitter